Category Archives: Transformatie

Participatiemaatschappij en dan … een Dragons’ Den!

BWdOgeaCcAAjLbL.jpg-largeHet is zaterdagochtend 6.30. Studenten van het Honours Programme Sociale Innovatie van Windesheim verzamelen zich in het donker om de essentie van het gebied rond het Zwarte Water te ervaren. Een eerste stap in een door Windesheim samen met het Social Innovation Lab georganiseerde ‘pressure cooker’ rond sociale innovatie. De Provincie Overijssel formuleerde een opdracht die het geheel in het huidige tijdsgewricht plaatst: ‘Ontwikkel een visie op de rol van de provincie waarbij de vitaliteit van de samenleving optimaal wordt benut. Werk dit uit naar een concreet plan voor de IJsseldelta’

Best abstract en zeker geen makkelijke opdracht voor de multidisciplinaire groep studenten. De groep krijgt flitspresentaties van experts. Permacultuur, eigen kracht, openbaar bestuur, deel-economie, tijd en gebiedsontwikkeling worden in een nieuw perspectief geplaatst. Boodschap we gaan van een sturende overheid naar een faciliterende overheid! Belangrijkste vraag: hoe doe je dat, wat betekent dat? Het al snel geintroduceerde begrip regelluwe ruimte brengt de huidige worsteling goed in kaart.

Zondagmiddag, 36 uur later, staan de studenten in een schapenschuur omgebouwd tot Dragons’ Den, oog en oog met de Dragons om hun voorstellen te presenteren. Drie mooie concepten zien het licht! Pleegstand, gaat in op een nieuwe en duurzame wijze van omgaan met leegstand van gebouwen. ECOmmunity, geeft zicht op nieuwe woon en samenlevingsvormen, waarbij de kracht van generaties en het gebied optimaal gebruikt worden. Bouwen aan vertrouwen, gaat in op het vervlechten van overheid en inwoner in een krachtige samenwerking. Hersteld vertrouwen en een systeem waarbij elke inwoner projecten kan indienen en kan meebeslissen over het gebruik van belastinggeld ter financiering vormen de basis van het concept.

De Dragons, bestaande uit bestuurders en ondernemers, kozen unaniem voor het concept ECOmmunity als het meest innovatieve idee.  Het woord ‘Pleegstand’ om het duurzaam hergebruik van leegstaande panden te duiden mag volgens alle aanwezigen zo in de Dikke van Dale!

Eindconclusie van alle betrokkenen: deze wijze van samen leren en innoveren leidt tot betere producten, in een kortere tijd, met veel meer betrokkenheid. De kou in de schapenstal droeg daar haar eigen steentje aan bij!

[foto Cor Pierik]

Nabijheid en mededogen … waarde(n) van vernieuwing!

IMG_1853’s Ochtends vroeg. Mijn oog valt op een tweet van @Ritzotencate over warme maaltijden van de HEMA en daklozen. Voor 2.50 euro wil hij wel een dakloze uitnodigen om samen een maaltijd te nuttigen. Mooi beeld! Het laat mij niet meer los. Ritzo heeft hier iets te pakken. Iets dat ik al een tijdje onderhuids voel. De komende jaren zal het gaan om nabijheid en mededogen!

Parels van een nieuwe tijd
Nee, ik ben geen futurist, maar het gevoel is sterk! Nabijheid en Mededogen, de nieuwe waarden voor de komende jaren. Weer zo’n traditioneel denker hoor ik u denken. Poetst de oude waarden van het christendom op tot parels van een nieuwe tijd! Niets is minder waar. Mijn gevoel zegt dat deze waarden de basis van ons handelen gaan worden. Voor rechts, links en het midden. Voor kerk en atheïst, voor jong en oud.

Heilige huisjes verdampen 
Kan dat? Tegen de verruwing van de maatschappij in? Tegen de individualisering en de ‘ik vecht en haal het wel’-mentaliteit van het huidige tijdsgewricht in? Ja dat kan! De mens krijgt steeds meer het gevoel de grip op de wereld te verliezen? Bestaande waarden en heilige huisjes van jaren verdampen als ochtendnevel! Een logische (tegen)reactie is meer invloed willen in de eigen omgeving. De eigen nabijheid! Voor de een is dat het dorp, voor de ander de regio, misschien zelfs wel het land. Dat laatste hangt sterk af van hoe groot jouw ‘span of influence is’.

Nabijheid kun je beetpakken
Voel je um? Voedsel, de stadsboerderijen en regionale voorzieningen rond eerlijk voedsel spuiten als de spreekwoordelijke paddenstoelen de grond uit. Zorg, de lokale zorgteams, zorgvoorzieningen breken op alle fronten door. En ook de broodfondsen zijn uitingen van samen kleiner zorgen voor elkaar! Werk, de netwerken van nabijheid, groeien en bloeien. Zelfstandig professionals groeperen zich in steeds verder vertakkende waarde(n)netwerken van nabijheid. Nieuw is dat grote staande organisaties begrijpen dat dit niet tijdelijk is, maar een uiting van een veranderend tijdperk. De lijst is bijna onuitputtelijk! Onze energievoorziening, kleiner, dichterbij en gericht op zelfvoorziening. Mobiliteit, gericht op toegang tot op elke straathoek, in plaats van bezit van. Onderwijs, digitaal colleges volgen aan alle belangrijke universiteiten in de hele wereld, maar in nabijheid leren in dialoog te gaan, onze kracht en talent ontdekken in ‘ambition and talented based’ onderwijs.Ik daag je uit! Ga eens zitten en kijk naar de trends op de belangrijke maatschappelijke kernthema’s. Nabijheid wordt de kernwaarde! Nabijheid in verbondenheid met het grotere geheel. Nee we sluiten ons niet af, we staan in verbinding met de hele wereld, het geheel. Maar we combineren dat met meer invloed op het lokale en de wens tot nabijheid. Think global act local 3.0.

Mededogen kost niets
En dan mededogen! Ooit was de gevleugelde uitspraak ‘dat lost de overheid maar op’! Nu is er het besef dat, dat niet langer het geval is! Sterker nog, twee bewegingen trekken dit adagio met kracht uit elkaar op zoek naar nieuwe verbinding. De burger wil meer zeggenschap over de kwaliteit van zijn eigen omgeving. Is bereid daar aan bij te dragen! En de overheid bezint zich op haar nieuwe terugtredende rol. Zoekt naar maximaal gebruik van burgerinitiatieven en kostenreductie.

Vertragen om te zien
Mededogen dus! Zien hoe je kunt bijdragen aan het geheel, aan die ander. Een maaltijd voor 2,50 euro kopen voor een dakloze en samen eten. Aandacht geven! Ik hoor u denken, dat is eng en gevaarlijk! Onzin, denk ik dan. Je voelt zelf wel of het kan of niet! Mededogen, we zullen het weer moeten leren toepassen! Mag ik je uitdagen eens mee te denken over zelforganiserende concepten van mededogen? Eens breder te denken dan die dakloze, maar te denken over jouw omgeving, jouw nabijheid. Hoe mededogen er daar uit kan zien. Hoe je met de kleinst mogelijke bijdrage, de grootst mogelijke impact kunt hebben! Mededogen kost niets, gaat vooral om aandacht! Om kijken in plaats van wegkijken. Om vertragen om te zien wat is en kan zijn!

Dinsdag naar de Trendrede 2014. Ik ben benieuwd of de futuristen het al zien …. Nabijheid en mededogen …. waarde(n) van vernieuwing!

Lees hier de Trendrede 2014

Een 21-urige werkweek….is meer dan zat!

IMG_1996Zondagochtend vroeg, koffie! Ik zie een tweet voorbij komen van Tony Bosma over ‘the 21-urige werkweek’. Klik de link open en tref een blog en korte video. Boeiend! In mindere tijden werken we dubbel zo hard uit angst om arm te worden. Het blog en de video stelt daar een ’21-urige werkweek’ tegenover. Utopie of nieuwe werkelijkheid?

Mooie vraag! Hou even de gedachte vast dat ‘je de problemen veroorzaakt binnen een bepaald paradigma (40-urige werkweek) niet kunt oplossen binnen hetzelfde paradigma’. Tegenwoordig een van Einsteins meest aangehaalde stellingen.


Wat zou het nu betekenen, deze utopische stelling van een 21-urige werkweek. Het begint allemaal bij het herdefiniëren van het begrip werk. Werk gaat nu voornamelijk over betaald werk in dienstverband. Een bepaalde klus, met een bepaalde uitkomst en een bepaalde waardering.

Utopisch of juist niet?

Hoe utopisch is het idee nog als wij ons beperkte beeld van werktijd ontkoppelen en herwaarderen naar tijd en kwaliteit. Zoals een van de sprekers uit de video opmerkt ‘wij werken hard aan zaken waar niemand op zit te wachten’. Aan de andere kant groeien de problemen rond goed onderwijs, goede zorg, kwaliteit van de woonomgeving en verantwoorde gebiedsontwikkeling.

Een groeiend leger aan vrijwilligers probeert inmiddels de gaten te dichten die binnen het paradigma van de 40-urige werkweek niet meer te dichten zijn. In geld valt er blijkbaar niet langer te betalen voor goed onderwijs, goede zorg en ga zo maar door. Het is te duur, maar vooral, we hebben het teveel en te gecompliceerd geïnstitutionaliseerd.

Door de overheid wordt hard bezuinigd, niet dat men het niet belangrijk vindt, maar het is onbetaalbaar is de boodschap! Bezuinigen kan hier ook betekenen het teruggeven van de verantwoordelijkheid. Bezuinigen betekent zeker het ‘ontregelen’ van de regels en het bieden van meer vrijheid voor een andere invulling!

We kantelen verder

Duidelijk is dat de burger weer aan de bak mag, zelfs moet, op terreinen waar instituties het niet langer kunnen oplossen. Het sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw omgedraaide model tussen de hoeveelheid vrijwilligers (hoog) en professionals (laag) kantelt verder. Burgers lijken weer bereid tot inzet daar waar ze zien dat overheden en instituties het niet langer alleen kunnen oplossen.

Wat nou als we dat ondersteunen….door te denken in de 21-urige werkweek! De meesten mensen willen ‘aanpakken’ als ze de ruimte krijgen en meer invloed kunnen uitoefenen op hun directe woon/werk en leefomgeving. Het in de UK uitgevoerde programma van Nesta ‘Big green challenge’ rond CO2-uitstoot is daar een heel goed voorbeeld van. Lees het rapport Mass Localism ‘a way to help small communities solve big social challenges’ eens. Het ei van Columbus is zeker nog niet gevonden, maar de resultaten zijn veelbelovend. Het laat mooi de huidige worsteling zien tussen Nationale programma’s en lokale oplossingen. Hou deze oplossingen eens tegen het licht van een 21-urige werkweek. Pas ze eens toe op onderwijs, zorg, veiligheid en gebiedsontwikkeling.

Sociale overwaarde en nieuwe waardesystemen

Voeg dit eens bij het anders uitruilen van waarde en betalen met ‘sociale overwaarde’. Herontdekking van de Barter’s Economy zeg maar! En moeilijk te bedenken is het niet. Een planoloog, projectmanager, arts, loodgieter blijft in zijn ‘vrije tijd’ voorzien van dezelfde kennis, ervaring en netwerk. Wat nou als die ingezet zouden worden voor en bij de kwaliteit van de eigen woon/leef-omgeving. Vooral daar waar ‘geld uit dienstverband’ niet meer leidt tot het adequaat ontwikkelen van diensten, producten en of oplossingen tegen aanvaardbare prijzen. Denken in nieuwe waardesystemen waarbij aan de ‘werkgever-werknemer’-relatie relaties als ouder, burger, zorger, inwoner worden toegevoegd om een nieuw ‘belangen en uitvoerings’-systeem te creëren!

Tja de 21-urige werkweek utopie of nieuw paradigma? Leuk om op te kauwen en het eens als uitgangspunt te nemen bij nieuwe verdien of servicemodellen!

Hoor graag uw ideeën, voorbeelden of commentaren! Met het Social Innovation Lab denk ik graag mee aan op het eerste oog onmogelijke oplossingen.

Sociale innovatie …voorbij de hype begint het vertrouwen!

fotoHet is lente! Eindelijk! Een zucht van verlichting gaat door de natuur. Bloesem knalt uit knoppen. Mooi zoals de natuur altijd het juiste moment weet te vinden. Daar is de mens al jaren naar op zoek. Elke veranderaar, vernieuwer, innovator, incubator, inspirator, navigator voorzien van modernistische kretologie zoekt naar dat juiste moment! De heilige graal van verandering!

Voorbij de hype van magische momenten
Zo nu en dan lukt het om dit magische moment te hypen. De wensdroom of frustratie van velen te voorzien van een bijna magisch etiket. Onder het uitroepen van: ‘Dit is het’ gaat een zucht van verlichting door vernieuwend Nederland. Eindelijk daar is de epistemologische breuk. De breuk met het oude! Het licht aan de horizon, een einde aan de systeemcrises.

Het zou te ver voeren om alle hypes van de laatste 5 jaar te benoemen en op hun waarde te schatten. Pakken we er twee! Het nieuwe werken en sociale innovatie. De eerste omdat het een mooi voorbeeld is van hoe een prima gedachte als ‘laten wij het werk vernieuwen’ uiteindelijk bij het vuil gezet werd omdat het vooral over gadgets, ruimtebesparing en social media workshops leek te gaan. De hype van ‘Het Nieuwe Werken’ brengt nu niemand meer op de been.

Jammer, want het veranderingspotentieel was enorm en is nog steeds hard nodig. Het huidige tijdsgewricht vraagt om een ‘nieuw werken’, maar dan vooral gericht op dieper liggende vragen. Wat is werk eigenlijk, hoe verdeel je het, hoe innoveer je het? Of beter hoe zorg je dat gezien de vraagstukken van nu ….datgene wat wij ‘werk’ noemen er op aan blijft sluiten. Zeg maar eerst eens terug naar de essentie; ‘voor welk probleem of welke ambitie levert werk eigenlijk de oplossing’?

Voel je um? Leg werk eens aan tegen zorg, tegen educatie, tegen kwaliteit van leven, tegen duurzaamheid, tegen de droom van de kinderen van onze kinderen, dan praten we over een andere essentie en andere oplossingen! Dan spreek je over inbedding van het nieuwe werken in de vraagstukken van nu! Dan spreek je over integraal kijken naar de wereld van nu.

Sociale innovatie een vlucht naar voren?
Sociale innovatie lijkt het nieuwe ‘Het Nieuwe Werken’. De vlucht voorwaarts naar een nieuw concept. Gemakkelijk, want sociale innovatie kent vele gezichten en definities. En zoals de roeptoeters ons doen geloven ‘de tijd is er helemaal rijp voor’. Dat laatste is ook zo! De huidige systeemcrises maken dat links, rechts en in het midden ruimte ontstaat voor de gedachte dat het anders moet. Dat we nu vooral de huidige crises moeten dempen en naarstig op zoek moeten naar die fundamenteel andere setting, die maakt dat we echt op weg kunnen naar nieuwe elkaar voedende systemen. Het begrip sociale innovatie bestaat al jaren en kent een forse theoretische basis. Toch vraagt het om een definitie.

Sociale Innovatie een definitie
Laten we er de ‘Guide to Social Innovation’ van de EU eens bij pakken. Direct op de eerste pagina:

Social innovation can be defined as the development and implementation of new ideas (products, services and models) to meet social needs and create new social relationships or collaborations. It represents new responses to pressing social demands, which affect the process of social interactions. It is aimed at improving human well-being. Social innovations are innovations that are social in both their ends and their means. They are innovations that are not only good for society but also enhance individuals’ capacity to act.

Kijk daar hou ik van! Ambitie! Helemaal van deze tijd zou ik zeggen. Sociale innovatie is dus meer dan een tooltje van het HRM department. Sociale innovatie gaat over verandering van systemen, het weven van nieuwe verbanden. De EU guide vervolgt:
Social innovation describes the entire process by which new responses to social needs are developed in order to deliver better social outcomes. This process is composed of four main elements:
– Identification of new/unmet/inadequately met social needs;
– Development of new solutions in response to these social needs;
– Evaluation of the effectiveness of new solutions in meeting social needs;
– Scaling up of effective social innovations.

Simpel, maar niet eenvoudig! Laten we deze definitie en uitwerking nou eens even gebruiken. Zo breng je de hype tot rust. Sociale Innovatie vraagt om een proces dat deze uitdaging kan dragen zonder het proces te verstoren. Het vraagt om een proces waarbij top/down en bottom/up elkaar vinden (Appreciative Inquiry levert zo’n aanpak).

Begin klein en laat het groeien
Even terug naar het begin! Lente! Kijk naar de natuur! Laat je inspireren! Begin klein en laat het groeien! Zelfs de grootste systemen beginnen als een klein knopje. Een prachtig bloesemende boom is niet meer dan een totaal van kleine bloeiende bloempjes. Geef regelvrije ruimte, steun nieuwe initiatieven, faciliteer, schenk aandacht zonder teveel voorwaarden. Evalueer, prototype, pionier, ‘fail fast’ dat is het nieuwe vernieuwen!

Zet u niet vast in grootste transitie en transformatieplannen. Laat de teugels van controle vieren en geniet van het resultaat! Ga met lef de zoektocht aan! Geef de ruimte aan de ‘grassroots’, stuur met een pink en zie daar …… de kracht van sociale innovatie!

Leef je leven als een … landgoed!

Koud! Een dun zonnetje geeft net geen warmte. Ik loop over een landgoed. Dit keer op uitnodiging. Niet even, maar vier dagen om te ervaren wat een landgoed met je doet! Ik hoor je denken ‘Een landgoed, ja en?’ Een stuk grond, bos, wat water, misschien een kasteel of landhuis en wat bankjes voor de wandelaar. Zelden heb ik in vier dagen meer geleerd, vielen puzzelstukjes mooier samen.

Ecosystemen verheffen
Wandelen en praten bij een haardvuur scherpt de geest altijd, maar hier kwamen werelden bij elkaar. Een oude wereld vol tradities en een nieuwe gericht op sociale innovatie, met beide het besef dat de toekomst gaat over ecosystemen. Fijnmazige fysieke en virtuele ecosystemen. Ecosystemen waarbij de verschillende onderdelen afhankelijk zijn van elkaar. In staat zijn elkaar te verheffen. Te verheffen naar een hoger plan, een groter doel. Klinkt best abstract of niet dan?

Lopen over een landgoed maakt het concreet, althans als je ziet wat je kunt zien, weet waarop te letten. Zie je een bos, of zie je een productiebos? Zie je een wijker of een blijver? Begrijp je waarom er staat wat er staat? Hoe de verschillende onderdelen en structuren als bij toeval verbonden, een diepere reden en oorzakelijkheid hebben.

Een stip op de horizon
Ik zie de gelaagde structuren, het land, de bebouwing, de gewassen, de arbeid, de economische dragers en de tijd. Een landgoed leert je stil te staan bij de tijd. Je horizon te verbreden. Geen korte termijn, maar lange termijn. Alle acties, veelal cyclisch, in lijn met een hoger doel. Een visie, een stip op de horizon.
Weten waarom je het doet, vanuit ambitie creëren. Het beeld in de toekomst voor je zien en het dan naar je toehalen. Een baken zien in donkere en mooie tijden. Visualisatie en het begrip dat de weg er naartoe best kronkelig kan zijn. Vol kuilen, omgevallen bomen, lekkende daken en mislukkende oogsten.

Bouwen aan meer dan een leven
Snap je wat ik bedoel? Dat doel voor ogen hebben geeft rust. Het is er, het blijft er en jij gaat het haalbaar maken. Het heeft ook iets van kathedralen bouwen. Het zal niet klaar zijn tijdens jouw leven. Maar jouw bijdrage wel. Ooit geef je het over, geef je het door.

Ken je dat? Doe je jouw werk met die visie voor ogen? Met die lange termijn visie als leidend principe? Ga eens zitten, pak een vel papier, sluit je ogen. Stel je eens voor je bent 95, je kijkt terug op een leven dat de moeite, nee de mooite, waard was. Wat zie je? Waar heb je aan bijgedragen? Waar heb je gelachen, waar staan de tranen van in je ogen, wie staan er om je heen, waar ben je nu echt trots op? Schrijf het op! Zo bloemrijk mogelijk, alle details die je maar kunt bedenken! Teken het, fotografeer het, maakt het zo manifest als het maar zijn kan. Mooi he! Hang het aan de muur of sla het beeld op in je grijze massa. Prachtig kompas als je het even niet meer weet. Richting zoekt in de waan van de dag!
Zou het niet geweldig zijn als je leeft als een landgoed. Beheerder van je ecosysteem. Een ecosysteem dat je doorgeeft aan de toekomst. Leven in de wetenschap dat echte doelen ver voorbij jouw korte aanwezigheid liggen. Ik daag je uit …. Leef je leven als een landgoed!

Op dit moment werkt het Social Innovation Lab met verschillende partners aan een ‘ervaring gericht op transformatie’ ver voorbij een training of leergang. Interesse? Laat een bericht achter. Deelname is op uitnodiging.